ibadat perkunjungan september 2017

TATA IBADAH KEBAKTIAN KELUARGA

Pembukaan

1. Ketua Kelompok mengucapkan selamat datang dan memberikan tambahan pengumuman kepada warga (apabila ada)
2. Pemimpin pujian membuka ibadah, sebelum diajak menyanyi diserahkan kepada perwakilan keluarga untuk menyampaikan ucapan selamat datang dan permohonan doa
3. Jemaat Menyanyi ……………………………….

Tata Laksana Ibadah

1. Panggilan Ibadah

Beribadahlah kepada Tuhan dengan gembira, datanglah ke Bait-Nya dengan sorak sorai. Percayalah bahwa Tuhan Yesus Kristus yang memimpin kehidupan kita, dan menyertai ibadah keluarga mulai awal sampai pada akhirnya. Amin

Jemaat Menyanyi ……………………………

2. Pelayanan Firman Tuhan

Berdoa untuk Firman Tuhan

Jemaat menyanyi ………………………….

Pembacaan Firman Tuhan

Khotbah

Berdoa

Jemaat menyanyi …………………………

3. Doa Syafaat
4. Penutup

Jemaat menyanyi ………………………………..

Sabtu 19  Agustus 2017

Waosan : Purwaning Dumadi (Kej.) 7:11-8:5  |   Pamuji: KPK 62:1

“…wiwit saka manungsa tekan kewan rumangkang nlosor gumremet sarta  manuk ing awang-awang, padha tumpes sirna saka ing bumi, mung rama Nuh piyambak kang isih sugeng lan kabeh kang katut ing prau.” (ayat 23 b).

Eling lan Waspada

Saking waosan kalawau wonten pitakenan, kenging menapa Gusti Allah duka yayah sinipi, ngantos numpes manungsa lan sato kewan? Punapa Allah punika saestu kejem? Pitaken punika saged kawangsulan wonten ing Purwaning Dumadi 6: 5 ingkang mekaten “Bareng Sang Yehuwah mirsa yen gedhe durakane para manungsa ana ing bumi, lan sakobah-osiking atine sajege mung ala bae…” Dosanipun manungsa dipun gambaraken sampun sundhul langit lan mboten saged kaapunten malih, mila Gusti Allah paring paukuman.

Lajeng punapa istimewanipun rama Nuh dipun bandhingaken kaliyan tiyang-tiyang sanesipun, ngantos Allah miji brayatipun? Ingkang mbentenaken inggih punika rama Nuh tiyang ingkang mursid, tanpa cacad salampah tindakipun wonten ing ngarsanipun Allah (PD 6:9), saha tinemu resik (PD 7:1). Kita saged mbayangaken kados pundi rama Nuh sabrayat ngadhepi tekanan, wewada, pangina awit mboten ndherek patrap gesang mblasar ingkang sampun limrah dipun lampahi dening tiyang-tiyang ing jamanipun. Tamtu dipun singkiri, dipun gethingi. Nanging kenging menapa rama Nuh tetep kiyat ngadhepi ujian punika? Iman lan kamursidanipun dhateng Allah ingkang ndadosaken kiyat. Kamursidan punika ingkang ndadosaken Allah paring sih palimirma (PD 6:8).

Dados tiyang mursid ing jaman samangke mboten gampil. Leres dhawuhipun leluhur kita “jaman iki jaman edan yen ora edan ora kumanan.” Menawi iman kita mboten kiyat kita ugi badhe katut, keli utawi kentir ing kawontenan ingkang mekaten. Tiyang ingkang ngubyuki tumindak awon rencangipun kathah. Nanging ingkang mboten purun ngubyuki badhe dipun singkiri. Mila sumangga kita tetep jejeg nggondheli kaleresan senaosa kedah nanggel resiko mboten dipun remeni awit punapa ingkang kita lampahi badhe anjog dhateng kasaenan. Sumangga kita mbangun iman kita, lan brayat kita supados saestu kiyat. Leluhur kita nglajengaken pituturipun “beja bejaning wong sing lali isih beja sing eling lan waspada.” Mila eling lan waspada ing sadhengah prekawis saestu penting supados kita uwal saking wewelak lan bebendu.

“Margining kayekten pancen rumpil, ananging tumuju katentreman.”

Minggu 20 Agustus 2017

Waosan: Matius 12:22-32    |   Pamuji: KPK 298

“Manawa Iblis nundhung Iblis, iku dadi dredah karo awaké dhéwé, manawa mangkono krajané bisane lestari kapriye?” (ay.26)

Kulawarga Ingkang Lestari

Wonten salah satunggaling kulawarga ingkang tansah congkrah. Antawisipun semah asring padu, mila para putranipun rumaos boten krasan ing griyanipun piyambak, malahan kepengin mlajeng saking griyanipun. Kawontenan punika mbokmenawi nate kita alami. Tamtunipun kita kepengin nggadhahi bale griya ingkang rukun lan tentrem.

Ing satunggaling ibadah daup suci, ibu Pendeta ingkang ngladosi pangibadah punika, paring pitungkas kanggé temanten. Pitungkasipun gandhèng kaliyan tigang prekawis ingkang kedah dipun lampahi dening temantèn kekalih, nggih menika “maaf”, “tolong”, lan “terimakasih”. Menawi dipun penggalih -antawisipun semah- asring boten purun nyuwun pangapunten dhateng semahipun, nalika nggadhahi kalepatan utawi nindakaken prekawis ingkang lepat, tegesipun mboten purun ngakeni kalepatanipun. Semanten ugi ngucapaken tembung “tulung” nalika nyuwun pitulungan saking sèmahipun, karana sampun kaanggep biasa. Boten namung ngucapaken tembung “tulung”, ngaturaken panuwun utawi ngucapaken tembung “terimakasih” dhateng sèmahipun ugi kados èwet malahan asring kaanggep aneh.

Tetembungan punika pancen prasaja lan kados mboten wonten ginanipun. Nanging kosokwangsulipun, tetembungan ing inggil kalawau saged dados wiwitan ingkang saé tumrap tiyang ingkang mbangun gesang neningkahan. Pangandikanipun Gusti Allah ing waosan kita, ngèngetaken bilih krajaning sang Iblis ugi badhe sirna menawi para Iblis punika sami dredah. Punapa malih kaliyan gesang neningkahan ingkang tansah wonten ing swasana dredah/ congkrah, mesthinipun ugi boten badhe lestari. Antawisipun anggota keluarga sami memengsahan.

Tembung “maaf”, “tolong” lan “terimakasih”, menawi dipun cakaken ing satengahing kulawarga, saged dados tuladha ingkang saé bab ajèn-ingajèni. Mila para putra ugi badhe rumaos krasan, tansah caket lan tresna dhateng tiyang sepuhipun, matemah kaluwarga badhe lestari binerkahan. [DK]

               

“Rahayu tyang gegriya ingkang tansah rumaket ing Gusti.”

Senin 21 Agustus 2017

Waosan : Para Rasul 14 : 19 – 28 | Pamuji : KPK. 175 : 1-4 : 1-4/ KPJ. 427: 1,2

‘”Ana ing kono rasul sakarone padha nyantosakake atine para siswa sarta paring piweling, supaya padha mantep ing pracaya apa dene padha dipangandikani, yen anggon kita lumebu ing kratoning Allah iku, kalawan glakoni kasangsaran akeh.” (ay 22)

NYANTOSAKAKE ATI

Ing pundi kemawon para Rasul anggenipun ngabarken Injil tansah nglampahi kasangsaran. Kados ingkang lumapah ing waosan kita menika, Rasul Paulus kabenturan watu, malah dipun seret ngantos sajawining kitha, ugi kawastanan sapun seda. Nanging sasampunipun dipun rubung dening para siswa panjenenanipun nuli wungu. Sasampunipun lajeng tindak dhateng Derbe sesarengan kaliyan Barnabas. Malah ing Derbe anggenipun ngabaraken Injil pikantuk siswa ingkang kathah. Salajengipun wangsul dhateng Listra, Ikonium lan Anthiokhia.

Paulus ngengetaken saha nandhesaken dhateng para siswanipun, bilih kangge mlebet Kratoning Allah menika mesthi ngalami kasangsaran ingkang kathah. Saking ukara menika mratandhani bilih Kratoning Allah perlu dipun lampahi ing sadhengah lelampahan. Paulus kanthi bares burus nerangaken bilih kangge lumebet ing Kratoning Allh kedah purun nglangkungi kasangsaran. Ing ngriki Paulus nedya paring katerangan bilih perkawis menika sanes perkawis ingkang gampil. Piyambaipun ngengetaken bilih ndherek Gusti Yesus, boten ngalami pigesangan ingkang sarwi gampil, nanging ndadosaken manungsa kiyat nandhang sumuking jagad. Anjawi saking menika anggenipun mlebet Kratoning Allah sampun namung piyambakan, nanging ngajaka tiyang sanes ingkang purun nampeni kawilujengan. Karana manungsa anggenipun saged lumebet ing Kratoning Allah menika awit saking pakaryanipun Allah. Sami puruna kita dados rencang damelipun Gusti.

Kados dene Paulus aggenipun ngabaraken Injil ing sadhegah papan, sasaged-saged kita ugi tansah sinau ngabaraken Injil ing sadhengah lelampahaning gesang kita. Sampun ajrih rekaos dados tiyang Kristen, awit dados tiyang Kristen menika kedah sagah ngalami kasangsaran ingkang kathah. Ananging sampun kuwatos, Gusti mesthi paring kekiyatan kangge kita ingkang setya dhateng dhawuhipun.

“Begja kang sangsara, marga mesthi bakal mulya.”

Selasa 22 Agustus 2017

Waosan: Jabur (Mazmur) 133: 1-3     |     Pamuji: KPK 104/ 319

“Iba éndahé lan ngresepaké, menawa umaté Allah uripé padha rukun.” (ay. 1)

SUKUN

Ing siti Kantor Sinode GKJ, wonten kathah wit sukun ageng-ageng. Woh sukun menika eca sanget tur maregi menawi dipun goreng utawi dipun dang lan dipun dhahar ngangge klapa parutan. Woh sukun menika sae wujudipun lan eca raosipun. Sukun ugi sae kerata basanipun, nggih menika SUpaya ruKUN. Sinode GKJ umadeg SUpados ruKUN tansah. Malah lumantar GKJ ugi masyarakat Jawi  lan saIndonesia SUpados ruKUN tansah.

Sang Prabu Dawud minangka ratu ingkang ngesuhi sedaya umat lan suku bangsa Israel kepengin sanget ningali karukunaning sedaya umatipun Allah. Prabu Dawud nglamunaken saiba endah lan ngremenakenipun menawi sedaya umatipun Allah sami gesang rukun. Menawi sedaya saged gesang rukun, Prabu Dawud yakin bilih berkahipun Allah mesthi badhe tansah lumintu tumrah dhateng bangsa Israel. Menawi saged sami rukun, bangsa lan kraton Israel badhe lestantun gesang salaminipun. Karukunan menika dipun lamunaken, menika nedahaken bilih karukunan menika boten gampil kawujudaken. Sanadyan sedaya tiyang sami nyumurupi lan ngakeni bilih karukunan menika endah lan ngremenaken sanget, elokipun boten sedaya tiyang saged lan remen rerukunan.

GKJ ugi ngakeni bilih karukunan menika saestu endah lan ngremenaken. Menika kacetha saking sesanti Sangkul Sinangkul Ing Bot Repot. Kita saos sokur dene awit saking pakaryanipun Gusti, GKJ boten estu crah, tansah tetunggilan. Ewasamanten, karukunan menika taksih kedah kabudidaya supados saya maujud nyata ing antawisipun sedaya warganing pasamuwan, antawisipun sedaya Pendhita, Pinisepuh, Diaken, Guru Injil, antawisipun pasamuwan satunggal lan sanesipun. Kanthi mekaten, berkah saking Gusti Allah badhe lumintu tumrah dhateng GKJ lan kebabar dhateng masyarakat sarta dhateng sedaya titahipun Allah.

“Karukunan nekakake berkah.”

Rabo 23  Agustus 2017

Waosan : Yehezkiel 36: 33-38   |   Pamuji: KPK 143: 1, 3

“Mangkene pangandikane Pangeran Yehuwah: Ing dina anggoningSun ngresiki sakehing kasalahanira, Ingsun bakal ndadekake kutha-kutha padha dienggoni maneh lan reruntuhan bakal kabangun maneh.” (ay.33)

Taksih Wonten Pangajeng-ajeng

Punapa wonten perkawis lintu ingkang saged ngungkuli kabingahaning manungsa ingkang pikantuk pangluwaran? Tiyang ingkang sakit dados pulih; tiyang ingkang kaukum medal pakunjaran; tiyang ingkang kaniaya pikantuk pembebasan; tiyang ingkang dosa pikantuk pangapura. Sakit, kaukum, kaaniaya dados kahanan ingkang dipun alami dening manungsa sarta ndadosaken manungsa ngraosaken sisah, lungkrah lan pupus kabingahanipun.

Mboten wonten ingkang langkung mbingahaken, kejawi wangsul ing negarinipun, ing griyanipun piyambak. Negari papan kangge gesang sesarengan kanthi ayem tentrem. Dene kasunyatanipun Israel kados-kados mokal kapulihaken karana sanget risakipun. Punapa malih kahanan Israel sampun dipun tilar dangu sanget. Ananging ing kahanan awrat punika wonten pangajeng-ajeng ingkang endah kaparingaken dening Gusti Allah tumrap Bangsa Israel. Reruntuhan badhe kabangun malih, tanah ingkang bera saged katanami malih ngantos malih kados taman Eden. Pancen sedaya punika taksih dados pangajeng-ajeng, dereng saestu dipun tampeni dening Bangsa Israel. Ananging saestu kedadosan karana Gusti Allah ingkang paring janji lan mesti dipun tindakaken kanthi sampurna.

Kasunyatan gesang ing alam donya punika pancen asring ndadosaken kita wonten ing kahanan mentog, kados-kados mboten wonten pangajeng-ajeng malih. Manungsa saged paring penilaian, tetimbangan lan putusan adhedhasar pangertosan, kawruh, teori lan teknologi. Ananging Gusti punika ngungkuli kekiyatan, pangertosan sarta teori punapa kemawon. Mila dhateng pundi malih kita saged sambat? Mboten wonten ingkang mokal tumrap panguwaosipun Gusti. Malah ngantos kita pejah pangajeng-ajeng punika tetep wonten, inggih punika gesang langgeng ing swarga.

“Aja nganti nate kelangan pangarep-arep!”

Kamis 24 Agustus 2017

Waosan: 1 Samuel 7:3-13  |   Pamuji: KPK 128

“...banjur mundhut watu lan diadegake.....maringi jeneng iku: Eben Haezer...” (ayat 12)

EBEN HAEZER

Ing kitha Surabaya wonten tugu ingkang kasebat tugu Pahlawan. Tugu punika inggilipun 41,15 meter (45 yard) wujudipun lingga. Badanipun tugu arupi lekukan-lekukan (Canalures) ingkang cacahipun 10 lekukan, kabagi 11 ros. Inggil, ros lan canalures ngemu suaraos tanggal 10, sasi 11, taun 1945. Tugu pahlawan dipun bangun kangge mengeti peperangan 10 Nopember 1945 ing Surabaya. Wegdal punika arek-arek Surabaya mbudidaya nglawan wadya bala Sekutu lan Walandi ingkang badhe njajah malih Indonesia. Ing kitha sanesipun ugi wonten tugu-tugu ingkang dipun bangun kangge mengeti pambudiyanipun para pahlawan. Upaminipun: Tugu muda ing Semarang, kangge mengeti peperangan 5 dinten ing Semarang.

Tebih saderengipun tugu-tugu punika dipun bangun, ing zamanipun Nabi Samuel tugu ugi dipun bangun, sasampunipun paprangan antawispun Israel lumawan tiyang Filisti. Perkawis punika kados kacariyosaken ing dinten punika. Pembangunan tugu dipun terangaken ing ayat 12: “Nabi Samuel banjur mundhut watu lan diadegake ana ing antarane Mizpa lan Yesana, panjenengane maringi jeneng iku: Eben Haezer.” Punapa tujuanipun Nabi Samuel mbagun tugu punika? Punapa kangge mengeti gagahipun tiyang Israel perang lumawan tiyang Filisti? Mboten, awit tiyang Israel ajrih ngadhepi tiyang Filisti. Nabi Samuel ngedegaken tugu punika kangge mengeti pakaryanipun Gusti Allah, Sang Yehuwah. Awit saking pakaryanipun tiyang Israel saged ngawonaken tiyang Filisti. 

Anggen kita sami nglampahi gesang, paprangan ugi kita adhepi, inggih punika perang ngadhepi momotaning gesang, perang ngadhepi pacoben. Nanging menawi kita raosaken, Gusti Allah, Sang Yehuwah ugi mboten negakaken kita. Kita saged menang ing paprangan awit pakaryanipun Gusti Allah, sanes saking kekiyatan lan kegagahan kita. Ing ngriki kita sami kaajak ngenget-enget pakaryanipun Gusti punika. Amin.

“Kabegjan Kang Satuhu Rineksa Gusti.”

Jumat 25 Agustus 2017

Waosan : Yesaya 28:14-22 | Pamuji: KPJ 3

“Swaramu angkuh, kandha yèn kowé wis gawé prejanjian karo pati lan wis rukunan karo donyané wong mati.” (Ayat 15)

Kesed lan Wegah Nindake Urip Utama

Nalika dinten Minggu ing satunggaling dusun Kristen, Mak Yem badhe tindak greja lan nglangkungi sawetawis tiyang ingkang jagongan ing pinggir margi, aturipun, “permisi, ndherek langkung mas, pak…amit nuwun sewu. Sawetawis tiyang lajeng mangsuli, ”Monggo”. Ugi wonten ingkang wicanten, ”dhuh sregepe muride Gusti Yesus iki, ya ngono ben diberkahi rejeki akeh”….lan sawetawis gumujeng… Mrihatosaken sanget kedadosan menika awit ingkang mangsuli aturipun Mak Yem menika nggih warga pasamuwan, bedanipun tiyang-tiyang menika menawi dhateng greja nalika riyadin kemawon.

Pengalaman Mak Yem menika ugi dipun alami dening Sono, satunggaling Majelis ingkang nembe kalantik taun kapengker. Karana rumaos enggal lan kirang wawasanipun lajeng ngupaya sinau ndherek Pelatihan Majelis lan sarana latihan piyambakipun nyobi mimpin PA wonten satunggaling kebaktian. Nalika rampung kebaktian lan PA menika wonten sawetawis tiyang mungel, “ngalah-ngalahi pendeta wae”.  Begjanipun Sono mboten lajeng mutung-semplah, piyambakipun tetep semangat anggenipun lelados ing pasamuwan. 

Pamoyok menika ndadosaken perkawis suci lan sinengker katingal biasa malah kaasoraken. Mboten karana kirang pangertosan, ananging tetembunganipun ndadosaken boten wonten nilai etis babar pindah. Conto: sengkeran Bujana suci kaping 4 wonten GKJ dipun wastani rekadaya gereja “ben pisungsunge bujana okeh”. Menika guyonan boten maton lan nilar tata krama.

Wonten ing kitab Jabur 1:1, tiyang mursid menika kedah nebihi 3 perkawis: “pangangene tiyang duraka”, “dalane tiyang dosa”, “pajagongane tiyang memoyok”. Raja Suleman wonten ing kitab Wulang Bebasan langkung kathah nyupatani tiyang memoyok katimbang tiyang dosa, karana menawi tiyang dosa dipun engetaken, kawelehaken, kajlentrehaken lepatipun saged nggetuni, nelangsani tumindakipun. Menawi tiyang memoyok, sinis, angkuh, keminter nalika kawelehaken namung gumujeng, ingkang melehaken dipun wirangaken lan dipun sengiti. Kawusana angkuhing manahipun ndadosaken piyambakipun tebih saking pamratobat.

“Pamoyok kuwi kaya tameng dilengani, lunyu ora katembus panah suci.”

Sabtu 26 Agustus 2017

Waosan: Wahyu 3: 1-6     |     Pamuji: KPK 95

“Coba éling-élingen menèh, apa sing biyèn wis diwulangaké marang kowé lan apa sing wis koksaguhi, kuwi tetepana lan kowé padha mratobata.” (ayat 3a)

NGENGET-ENGET PIWULANG

Saben tiyang mesthi nampi kathah piwulang. Nalika taksih lare alit nampi piwulang saking bapa-ibu. Nalika sekolah nampi warni-warni piwulang saking guru. Nalika Kebaktian Anak nampi piwulang Kitab Suci saking Pamong. Nalika badhe Luwar Tanggung (Sidi) nampi piwulang iman saking Pendhita. Nalika badhe neningkahan nampi piwulang bab bebrayatan saking Pendhita lan sanesipun. Nalika badhe mbaptisaken anak utawi baptis diwasa nampi piwulang saking Pendhita. Mekaten ugi nalika kapiji dados Pinisepuh utawi Diaken utawi Guru Injil utawi Pendhita utawi miwiti padamelan kita nampi piweling. Pitakenanipun, piwulang-piwulang menika menapa kemawon? Mbokmenawi kathah piwulang ingkang kita sampun kesupen. Mbokmenawi kita rumaos bilih piwulangipun kekathahen, temah kathah ingkang boten kita enget. Nanging pitakenanipun malih, menapa kita asring utawi nate kanthi sengaja ngenget-enget piwulang-piwulang menika? Lha..., menika mbokmenawi boten.

Warganing pasamuwan ing Sardis ugi sampun nampi piwulang lan nyagahi nindakaken piwulang menika. Nanging kathah warga pasamuwan ing Sardis ingkang boten nindakaken piwulang menika. Ketingalipun ingkang dados jalaranipun nggih menika warga pasamuwan menika boten nate ngenget-enget piwulang ingkang sampun dipun sagahi. Ngengeti winatesing daya pengengetipun manungsa, pramila dipun dhawuhi supados asring (“...menèh”) ngenget-enget piwulang menika. Menawi boten dipun enget-enget, kita gampil boten nindakaken menapa ingkang kedah lan prayoginipun kita tindakaken. 

Supados kita saged nindakaken kanthi temen menapa ingkang dados kuwajiban lan ayahan sarta tanggel jawab kita, kita kedah asring ngenget-enget piwulang lan piweling ingkang sampun kita tampeni lan kita sagahi. Swawi kita asring ngenget-enget sedaya piwulang lan piweling ingkang sampun kita tampeni lan kita sagahi sarta netepi sedayanipun.

“Ngeling-eling piwulang lan piweling ndadekake urip utama lan wicaksana.”